10/04/1867: η Ελλάδα μπήκε στην Λατινική Νομισματική Ένωση. Η Λατινική Νομισματική Ένωση (ΛΝΕ) ιδρύθηκε στις 23/12/1865 σε μια προσπάθεια για ενοποίηση πολλών ευρωπαϊκών νομισμάτων σε ένα ενιαίο νόμισμα που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε όλα τα κράτη μέλη σε μια εποχή που τα περισσότερα εθνικά νομίσματα εξακολουθούσαν να είναι άμεσα συνδεδεμένα με τον χρυσό και τον άργυρο. Σκοπός η διευκόλυνση των συναλλαγών και του εμπορίου.
Το 1866 αποφασίστηκε η ένταξη της Ελλάδος στη ΛΝΕ. Η Ελλάδα όμως έγινε μέλος στην ΛΝΕ αργότερα στις 10/04/1867. Ως μέλος της ΛΝΕ, η Ελλάδα αποδέχθηκε την αρχή του διμεταλλισμού (ένα συνδυασμό χρυσού-ασημιού με σχέση 1 μέρος χρυσού προς 15,5 μέρη ασημιού, υιοθετώντας έτσι τις προδιαγραφές του γαλλικού χρυσού φράγκου) με την προσδοκία της νομισματικής της σταθεροποίησης. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της επόμενης 15ετίας, αλλεπάλληλες άρσεις της μετατρεψιμότητας κατέστησαν απλώς τυπική και άνευ ουσίας τη συμμετοχή της χώρας στη ΛΝΕ. Το 1874 εισήχθησαν στην Ελλάδα τα αργυρά νομίσματα της Ένωσης, αλλά την επόμενη χρονιά υποτιμήθηκε ο άργυρος έναντι του χρυσού, τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα (από την Εθνική Τράπεζα). Το 1877 η ΛΝΕ υιοθέτησε το λεγόμενο “κουτσό διμεταλλισμό” (απαγόρευσε την κοπή αργυρών νομισμάτων, αλλά δεν υιοθέτησε πλήρως τον κανόνα χρυσού και διατήρησε την ισοτιμία χρυσού-αργύρου).
Την 1η Νοεμβρίου 1882 η Ελλάδα εισήλθε ως πλήρες μέλος στη ΛΝΕ, με συνέπεια την εισαγωγή νέου νομίσματος, της νέας δραχμής, σε ισοτιμία 1:0,89 έναντι της παλαιάς, οπότε 100 νέες δραχμές ισοδυναμούσαν με 112 παλαιές. Η ισοτιμία της νέας δραχμής ορίστηκε σε 1:1 με το γαλλικό, το ελβετικό και το βελγικό φράγκο και με την ιταλική λίρα.
Στις 31 Δεκεμβρίου 1884 υιοθετήθηκε ξανά επισήμως η μετατρεψιμότητα, προτού ανασταλεί εκ νέου 9 μήνες αργότερα (30 Σεπτεμβρίου 1885) και η χώρα επανέλθει σε καθεστώς αναγκαστικής κυκλοφορίας, δηλαδή μη μετατρέψιμου νομίσματος. Η Ελλάδα αποβλήθηκε επίσημα από την ΛΝΕ το 1908. Το 1910 η ΛΝΕ επαναποδέχτηκε την Ελλάδα.
Μελέτες έχουν δείξει την ευεργετική επίδραση της ΛΝΕ στην Ελλάδα μέσω:
α) της μείωσης της διακύμανσης των τιμών των ελληνικών ομολόγων,
β) την μείωση του πληθωρισμού
γ) την αύξηση του διεθνούς εμπορίου
δ) την δημιουργία θετικών προσδοκιών για την μελλοντική εξέλιξη της ελληνικής οικονομίας μέσα από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και ορθές πρακτικές που θα ήταν απαραίτητες μετά την συμμετοχή.
Διάγραμμα μεταβολής spreads ελληνικών-ισπανικών ομολόγων πριν και μετά την ένταξη της
Ελλάδας στην ΛΜΕ